~Jak powiedzieć mu żegnaj?

Strata kota może być bardzo bolesna, ale z reguły pomaga świadomość, że ból to normalne uczucie, które jednak przemija.

 Więzy emocjonalne pomiędzy zwierzętami a ich właścicielami mogą być bardzo silne. Z reguły wydaje nam się, że najbardziej przywiązujemy się do kotów lub psów, ale w rzeczywistości wszystkie zwierzęta od koni po chomiki, ptaki, a nawet rybki, wywołują silne uczucia wzajemnych więzi.

Ze względu na tę więź ludzie często bardzo silnie przeżywają śmierć swojego pupila. Jeśli twój kot umrze, nie bądź zdziwiony lub zakłopotany swoim smutkiem. Pozwól sobie na pożegnanie z kotem i pamiętaj, że inni, a zwłaszcza dzieci, mogą zareagować zupełnie inaczej na śmierć zwierzęcia.

Pozwól odejść swojemu kotu

Wielu ludzi bardzo zaskakuje stopień uczuć, które towarzyszą im, gdy umrze ich zwierzę. Właściwie to tego właśnie należy się spodziewać – ukochany zwierzak jest czymś więcej, niż tylko towarzyszem, jest także członkiem rodziny i częścią naszego codziennego życia.

Wielu właścicieli zwierząt odczuwa potrzebę pożegnania się ze swoim zmarłym lub umierającym zwierzęciem. Jeżeli kot ma być uśpiony, właściciele mogą chcieć z nim pozostać do samego końca. Wielu weterynarzy pozwala na to, ale nawet jeżeli nie jest to możliwe, na pewno po wszystkim będziecie mogli go zobaczyć i być może pobyć z nim trochę. To pozwoli Ci się pożegnać i pomoże Ci zamknąć ten rozdział twojego życia.

Pozwól sobie na rozpacz

Po śmierci zwierzęcia możesz odczuwać różne emocje: szok, niedowierzanie, ból, złość, poczucie winy, depresję, obawę i na koniec akceptację. Nie tłum żadnego z tych uczuć: są one jak najbardziej naturalne. Tylko pozwalając sobie na smutek, można ostatecznie pogodzić się ze śmiercią zwierzęcia. Z czasem smutek zacznie zanikać.

Jeżeli masz z tym kłopoty, twoja rodzina i przyjaciele na pewno Ci w tym pomogą. Zbyt często jednak nie dostajemy wsparcia w tej sytuacji, ponieważ wielu ludzi nie rozumie, jak śmierć zwierzęcia może kogokolwiek tak bardzo poruszyć. Inni mogą być po prostu zakłopotani, nie wiedząc jak zareagować. Otwarcie wyrażaj swoje uczucia, być może pomoże Ci rozmowa z kimś, kto wyrazi swoje współczucie dla Ciebie. Możesz porozmawiać z weterynarzem, który będzie znał szczegóły choroby i okoliczności śmierci twojego zwierzaka. Weterynarz może również skierować Cię do lokalnej grupy wsparcia.

Jeżeli otwartość jest dla ciebie trudna, ponieważ wolisz przeżywać swój smutek w samotności lub uważasz, że nikt nie zrozumie tego, co czujesz, możesz opisać zwoje uczucia w pamiętniku lub pisząc wiersze.

Stopniowo zaczniesz się przyzwyczajać do życia bez swojego zwierzęcia. Po okresie smutku niektórzy ludzie nie chcą ciągle przypominać sobie o poniesionej stracie i dlatego usuwają wszystkie należące do zwierzęcia rzeczy na zawsze lub tylko na trochę. Inni wolą zachować pamięć o swoim pupilu wystawiając jego fotografie lub inne pamiątki po nim.

Gdy będziesz w stanie wspominać swojego kota raczej z radością i uczuciem niż ze smutkiem lub rozpaczą, oznacza to, że zaczynasz godzić się ze stratą. Wkrótce prawdopodobnie wrócisz do normalnego życia i być może podejmiesz racjonalna decyzję w sprawie ewentualnego nowego zwierzęcia.

Dzieci

Dzieci często mają szczególnie bliskie stosunki ze swoim pupilem. Zwierzęta mogą odgrywać istotną rolę w rozwoju emocjonalnym dziecka swoim towarzystwem, bezwarunkowym uczuciem, dawaniem poczucia bezpieczeństwa i stabilności. Gdy zwierzę umiera, reakcja dziecka nie zależy tylko od siły wzajemnych więzi, łączących dziecko i jego pupila, ale również od wieku dziecka i od tego, w jaki sposób poradzimy sobie z tą sytuacją.

Do około piątego roku życia większość dzieci nie rozumie znaczenia śmierci. Mogą rozumieć, że śmierć jest czymś nieprzyjemnym, ale zwykle uważają, że ta sytuacja jest tylko przejściowa i zwierzę w końcu do nich wróci. Ale nawet wtedy, dzieci mogą być bardzo nieszczęśliwe ze względu na rozłąkę ze swoim ukochanym zwierzaczkiem i potrzebują ogromnego wsparcia ze strony rodziców.

Pomiędzy piątym a dziewiątym rokiem życia dzieci uświadamiają sobie że śmierć to koniec. Mogą one nawet wierzyć w życie po życiu. Jako że rozumieją one znaczenie śmierci, powinniśmy pozwolić im wyrazić swoje uczucie straty i wszystko im wyjaśnić, a nie zasłaniać się wymówką, że są jeszcze zbyt mali, aby to zrozumieć.

Powyżej dziewięciu lat większość dzieci potrafi już zrozumieć znaczenie śmierci i rozpaczy. Dziecko w tym wieku może doświadczać tego samego spektrum uczuć wobec śmierci zwierzęcia co dorośli.

W ekstremalnej sytuacji rozpacz u dzieci może powodować problemy fizyczne lub behawioralne. Mogą one przejawiać takie same objawy depresji co dorośli, dodatkowo mogą wystąpić zaburzenia snu lub takie wzorce zachowań jak nadmierne lgnięcie do opiekunów lub brak posłuszeństwa. Inne objawy to moczenie nocne, koszmary senne, problemy z koncentracją w szkole.

Czasami pomaga zachęcanie dzieci do mówienia o swoich uczuciach, jeżeli tego chcą lub wyrażanie tychże uczuć na rysunkach lub w opowieściach. Z dziećmi w kwestii śmierci naszego pupila należy być szczerym i używać języka, który zrozumieją, trzeba również pozwolić im dzielić z rodziną rozpacz po śmierci przyjaciela.

Jeżeli konieczna jest eutanazja, spróbuj zaangażować dzieci w rodzinne podejmowanie decyzji, oczywiście jeżeli będą na tyle duże, aby to zrozumieć. Dzieci mogą mieć żal do rodziców za “zabicie” ich zwierzaka, ponieważ nie rozumieją, że czasami eutanazja jest potrzebna. Należy wyjaśnić im, co to jest nieuleczalna choroba, co oznacza pojęcie jakość życia oraz ograniczenie kosztów leczenia. Uważaj na słowo “uśpić”, gdy opisujesz eutanazję, ponieważ twoje dziecko może pomyśleć, że sen jest równoznaczny ze śmiercią, co spowoduje, że mogą bać się zasnąć.

Ludzie w podeszłym wieku

Ludzie w podeszłym wieku mogą być zdruzgotani z powodu śmierci ich kota. Wiele osób, zwłaszcza jeżeli żyją samotnie, bardzo mocno przywiązuje się do swojego zwierzaka, do tego stopnia, że w momencie jego śmierci mogą stracić sens życia. Śmierć zwierzęcia może również odnowić uczucie tęsknoty za zmarłym partnerem, krewnym lub przyjacielem. Jak każdy, starsi ludzie także potrzebują wsparcia i zrozumienia od ludzi, którzy ich otaczają.

Decyzja o przygarnięciu nowego zwierzęcia może być szczególnie trudna dla starych ludzi. Jeżeli jesteś w podeszłym wieku, zastanów się, czy twoja sytuacja zmieniła się od ostatniej adopcji zwierzęcia. Pomyśl o tym, ile wysiłku będzie wymagało dane zwierzę, o przestrzeni i sprzęcie, które posiadasz oraz o kosztach utrzymania, a także o swoich możliwościach fizycznych, aby zaopiekować się zwierzęciem. Należy również wziąć pod uwagę, że nowe zwierzę może żyć dłużej niż Ty. Te czynniki powinny wpłynąć na twoją decyzje, co do wyboru gatunku, wieku i rasy nowego zwierzęcia, jeżeli w ogóle bierzesz to pod uwagę. Pamiętaj o tym podejmując decyzję, dobro zwierzęcia jest najważniejsze.

Upamiętnienie

Jeżeli śmierć naszego pupila jest nagła i niespodziewana, zszokowany właściciel zwierzęcia może nie wiedzieć, co zrobić z ciałem swojego pupila. Należy wcześniej się nad tym zastanowić. Przedyskutuj to zagadnienie z rodziną i weterynarzem, gdy twoje zwierzę jeszcze żyje. Dostępne opcje zawierają się w czterech kategoriach:

- Pogrzeb w domu
- Pogrzeb na cmentarzu dla zwierząt
- Indywidualna kremacja oraz odzyskanie prochów zwierzęcia
- Kremacja zbiorowa

Z większością zwierząt postępuje się w jeden z powyższych sposobów. Twoja decyzja może być uzależniona od kilku czynników takich jak koszty, przepisy lub dostępność miejsca, niezależnie jednak, co wybierzesz, zawsze lepiej jest się upewnić, czy ta decyzja jest dla wszystkich do zaakceptowania.